Daar leek het tenminste op voor de Amerikaanse peuter Rhett Lamb. Hij was vrijwel 24 uur per dag wakker en dat was niet goed voor zijn humeur.

Al vrij snel na zijn geboorte vermoedde zijn moeder dat er iets mis was. Hij leek niet te slapen. Na flink wat ge-heen-en-weer tussen ziekenhuizen en conflicterende diagnoses kwamen de dokters er eindelijk achter. Rhett Lamb leed aan het syndroom van Arnold-Chiari. In de achterkant van zijn hoofd, zaten zijn zogenoemde kleine hersenen tegen zijn ruggegraat aan gedrukt. Dit zorgde dus voor druk op zijn hersenen waardoor hij niet meer kon slapen. Je kunt je voorstellen dat voor flink wat irritatie zorgde, waardoor Rhett een onhandelbaar kind was.

Nadat de dokters eindelijk een diagnose hadden gesteld, konden ze er ook iets aan doen. Een chirurgische ingreep moest een klein stukje bot weghalen. Zo zou er wat meer ruimte ontstaan en de druk afnemen. Gelukkig was de ingreep succesvol en kon hij na een tijdje gewoon slapen. Dit zorgde ervoor dat zich veel beter ging gedragen en de opgelopen achterstand in zijn ontwikkeling kon inhalen. Gelukkig maar.

Robert Buurman