Een déjà vu, bijna iedereen kent het wel! Je bent ergens mee bezig en je hebt ineens het idee dat je het al eens eerder hebt meegemaakt. Maar dan ga je denken, en kom je tot de conclusie dat dat helemaal niet zo kan zijn!
Het Franse woord déjà vu betekent letterlijk, “al eens gezien”. Iedereen die een déjà vu heeft gehad beschrijft het als een gevoel van herkenning van een situatie, terwijl het niet bekend kan zijn.
Hoe komt zo’n onmogelijk gevoel van herkenning (déjà vu) tot stand?
Er zijn meerdere theorieën die hier een antwoord op proberen te geven. Maar men is er nog niet over uit wat nou de echte reden is.
neurologie
Er zijn bijvoorbeeld hersenwetenschappers, neurologen, die een scheiding aanbrengen tussen het bewuste en onbewuste geheugen. Met het bewuste geheugen herinner je (zo zegt men) dingen haarscherp. Dingen zoals de eerste persoon waarop we verliefd werden of een leuk vakantieadres. Met het onderbewuste geheugen herkennen we beelden. Bijvoorbeeld bij iemand die we vaag ergens van denken te kennen maar hem even niet kunnen plaatsen. Deze twee “soorten” geheugen liggen op verschillende plaatsen in het brein. Een déjà vu komt tot stand als deze twee plaatsen op dezelfde tijd worden geactiveerd. Dus als op dezelfde tijd het bewuste en onbewuste geheugen worden geactiveerd. Het beeld van de gebeurtenis wordt dan herkend maar zonder dat het bewust kan worden geplaatst.
Een andere neurologische verklaring, is dat je door een stoornis of misinterpretatie in een hersenkwab iets ziet als een herinnering, terwijl het dat helemaal niet is. Dit kan komen door medicijnen, drugs of vermoeidheid of bijvoorbeeld door epilepsie.
pscyhoanalytisch of reïncarnatie
Sommige mensen die het brein analyseren (psychoanalysten) beweren dat een déjà vu een fantasie of een wens is die uit komt. Een andere, alternatieve, verklaring, is dat een déja vu te maken heeft met beelden uit een vorig leven.
Kortom er zijn verschillende theorieën, maar men is er nog niet over uit.